Maandag 25 januari begon ik aan mijn tour over de oostkust van het noordereiland. Om kwart over zeven pikte de east as me op vanuit Taupo. ‘Daar is de bus!' zei Doris, die me uit ging zwaaien ‘en een doos van een buschauffeur'. De buschauffeur zag er inderdaad nou niet erg gezellig uit, eigenlijk was het gewoon een saaie grijze doos. Lekker dan.... aangezien je buschauffeur de tour kan maken of breken. Gelukkig kwam ik er snel genoeg achter dat deze vrouw ons alleen naar Rotorua bracht en we daar overstapten op onze echte buschauffeur, gelukkig wel kiwi experience waardig.

De eerste bestemming was Tatapouri een klein plaatsje in de buurt van Gisborne. Onderweg stopte we bij een boom waar we een offer moesten maken (een paar bloemetjes plukken of takken rapen en onder de boom leggen) en vervolgens de boom moesten knuffelen. De boom zou er dan voor zorgen dat we een leuke trip zouden hebben met goed weer. Dat was natuurlijk lachen gieren brullen omdat iedereen het maar raar vond om een boom te knuffelen. In Tatapouri zijn een aantal verschillende activiteiten te doen; rock sliding, surfen, stingray feeding en shark cage diving. Eén maal raden wat ik ging doen... Juist! Shark cage diven! Ook ben je hier in een gebied waar je als eerste ter wereld de zonsopgang kan doen. Voor het shark cage diven moest ik om 6.30 aanwezig zijn en de zonsopgang was om 6.12, dat kon ik dus mooi combineren. De volgende dag startte dus goed met een prachtige zonsopgang. Daarna stapte we in de boot op weg naar de haaien. Op weg naar de haaien kwamen een aantal dolfijnen ons vergezellen en zwommen een tijdje mee met de boot, super leuk dus! Eenmaal op locatie was het vissen geblazen. De gevangen vissen werden een beetje verwond en vervolgens weer los gelaten zodat de haaien er op af kwamen. Na anderhalf uur vissen en wachten begon ik me ondertussen wel af te vragen of we nog haaien zouden gaan zien. Gelukkig was het wachten de moeite waard want ineens waren daar een paar haaien. Ah oh.. die zijn toch best groot, en nu moet ik die kooi in! Eigenlijk is het niet echt een ‘dive' aangezien je in de kooi stapt die niet diep onder water gaat en je dus genoeg hebt aan een duikbril en snorkel. De grotere haaien die je daar zou kunnen zien zijn de hammerhead sharks, blue sharks en de gevreesde white sharks. De hammerhead en white sharks heb ik ‘helaas' niet gezien. Wel de bleu sharks en ik kan je vertellen: die waren groot genoeg! Als er een gevaarlijke haai van 3,5 meter langs je zwemt ben je toch best blij als je weer veilig in de boot zit. Al met al en supertoffe ervaring!

De volgende bestemming was Rangitukia. Onderweg hiernaartoe stopte de buschauffeur plotseling langs een weiland met schapen en zei: ‘ Oke manuhiri (dit betekend bezoekers), this is our road trip game called: Hey scheep! Stick your head out of the window and scream as loud as you can HEY SCHEEP!! The person who makes the most sheeps run away wins the game.' Na deze uitleg lag ik al zowat op de grond van het lachen maar ik kwam al helemaal niet meer bij toen de eerste persoon het probeerde en er geen enkel schaap weg rende. Hij kreeg nog wel een herkansing en liet toen twee schapen goed schrikken. Een tijdje later stopte we bij het volgende weiland zodat iemand anders het kon proberen. De uiteindelijke winnaar liet vijf schapen weg rennen.

In Rangitukia verbleven we op een boerderij en één van de activiteiten daar was paardrijden. Aangezien je hier vrijwel overal kan paardrijden en het dus blijkbaar heel groot is in Nieuw Zeeland besloot ik maar eens om een poging te wagen. Dus na zeker tien jaar niet op een paard gezeten te hebben zat Marloes ineens weer op een paard. Gelukkig kon je wel van te voren zeggen of je ervaring had of niet en zei ik uiteraard dat ik totaal geen ervaring had. Het voordeel daarvan was dat ik een super makkelijk en goed luisterend paard kreeg. Eigenlijk hoefde je nauwelijks iets te doen want de paarden volgde elkaar gewoon. Ook ging Warlord (zo heette het paard) af en toe uit zichzelf rennen en de eerste keer dat hij dat deed kwam ik niet meer bij van het lachen. Verder reden we door een super mooie omgeving met een strand en daarnaast een hoge klif met bergen. We gingen in galop over het strand (engg!!!!!) en reden vervolgens de bergen in waar ik mijn ogen uit keek. Ik had het nooit verwacht dat ik het zo leuk zou vinden! ‘s Avonds aten we een traditionele Maori maaltijd genaamd Hangi maar ik moet zeggen dat ik t niet zo heel erg lekker vond!

De laatste plaats was Te Kaha, hier was eigenlijk niet zo veel te doen behalve dat het hostel op een super mooie plaats aan de kust lag waardoor we lekker in de zee konden zwemmen en op het strand konden liggen aangezien het weer ook top was. De grote jacuzzi waar we met ze 10en in konden maakte het relaxgehalte helemaal compleet. Een goede afsluiting van een super leuke trip dus!