Bijna!

Hoi allemaal!

Nog maar een week te gaan en dan begin ik aan de tweede 'grote reis' van mijn leven. Dit keer niet om te bungyjumpen, skydiven of schapen te aaien maar voor een stage op een heuse vulkaan. En wat voor één.... Volcán de Colima is 3850 meter hoog en wordt gezien als de actiefste vulkaan van Noord-Amerika en één van de actiefste in de wereld. Om de vulkaan ligt een 'forbidden zone' met een straal van 8,5 km. De vulkanologen hebben toestemming om binnen deze zone te komen. Het merendeel van jullie weet waarschijnlijk al exact hoe 'zij' er uit ziet aangezien ik iedereen al sinds december bestook met foto's en filmpjes maar bij deze alsnog een paar leuke links:

http://www.webcamsdemexico.com/webcam-volcan-de-colima.html

(Livestream van Colima waarbij het beeld iedere 30 seconden word ververst. Soms doet ie het helaas niet, vaak zie je ook alleen maar wolken en daarnaast is er een tijdsverschil van 7 uur... maar toch, ik vind het LEUK!)

https://youtu.be/GHNQB8-mvQw

https://youtu.be/ezq2BiFJres

(Mooie filmpjes!)

De vulkaan Colima of Fuego de Colima is onderdeel van de Colima Volcanic Complex (CVC) welke van noord naar zuid bestaat uit drie andesitische stratovulkanen (van die mooie kegels) genaamd; Cantaro, Nevado de Colima en Volcán de Colima. De vulkanische activiteit in de CVC begon ongeveer 1,7 miljoen jaar geleden. Op dit moment is alleen Volcán de Colima actief (de activiteit verplaatst zich dus in feite naar het zuiden). De CVC bevindt zich in het westen van de Trans-Mexican Volcanic Belt (TMVB). Het ontstaan van de TMVB is hoofdzakelijk gerelateerd aan de subductie van twee oceanische platen (Cocos- en de Rivera) onder de Noord Amerikaanse plaat. Het precieze ontstaan van de CVC ligt nog iets ingewikkelder maar aangezien de meeste van jullie geen geologen zijn ga ik jullie daar niet mee vervelen!

Ondertussen begin ik het wel een beetje spannend te vinden. Waar zal ik terecht komen? Zal ik het goed kunnen vinden met die mensen daar? Overleef ik de trip van Mexico stad naar Colima? En vooral: wat moet ik me voorstellen bij een studentenkamer in Mexico?

Vrijdag 28 augustus vlieg ik om 11.10 met vlucht LH989 naar Frankfurt waar ik moet overstappen op vlucht LH498 die dan om 18.20 plaatselijke tijd in Mexico stad aan komt. Vanaf daar neem ik de nachtbus naar Colima waarvoor ik ter plekke een kaartje moet kopen. De busreis zal ook nog iets van 8 uur duren. Ik zal het jullie laten weten als ik veilig ben aangekomen!

Liefs Marloes

Regen, regen en nog eens........ juist ja: regen!

Ik zit ondertussen al twee weken in Australie en heb welgeteld vier en een halve dag mooi weer gehad, voor de rest was alles alleen maar regen. Nu praat ik niet over een klein buitje, nee de hele dag stort het van de lucht, het is gewoon niet leuk meer. Gelukkig was het vandaag wel mooi weer dus hopelijk is dat het morgen ook en komtNico niet aan in de stortregen.

Met die regen valt er ook weinig te doen. Wel ben ik naar Fraser Island geweest met een tour vandrie dagen en twee nachten. We hadden een super leuke groep en een super leuke gids, ook de accomodatie zag er top uit en de tourzelf hadeen erg leuk programma waaralle hoogtepunten van het eiland in zaten verwerkt. Eigenlijk kan er dan nog weinig aan mankeren toch? Wel dus: het weer! Het is echt super frustrerend om te zien hoe mooi het eiland is maar tegelijkertijd zie je ook dat het nog veel mooier is als het zonnetje uit is. Ook waren er iedere dag een aantal stops waarbij je kon zwemmen, niet echt iets waar ik veel voor voel als het hoost van de lucht! Gelukkig hadden we de tweede dag wel mooi weer en hebben we daar ook goed gebruik van gemaakt.

Fraser zelf is een super groot zand eiland wat op zichzelf erg uniek is omdat het voor 98% uit zand bestaat. Normaal bestaat een eiland uit een stuk kleiner percentage zand. Het eiland is begroeid met erg veel verschillende bomen, het ene moment rijd je door een regenwoud en daarna zit je weer in een heel ander soort bos! Ook zijn er een aantal erg mooie meren zoals lake MC Kenzie, als je hier aankomt zie je (zelfs in de regen) een strak blauwe rand langs het meer, in het midden heeft het een veel donkerder blauwe kleur wat een erg mooi effect geeft. De dieren die het eiland nog extra bekend maken zijn de Dingo's, dit is een wilde hond die erg brutaal al je eten (en kleine kinderen) probeert te stelen. Overal op het eiland zie je hier waarschuwingen voor.Erg grappig als je zo'n beest tegen komt en je je bedenkt dat je met een groep van 20 mensen foto's staat te maken van een hond!

Morgen komt me broer Nico.Ik heb echt super veel zin om hem weer te zien. Hij mag er al gelijk aan geloven want de dag nadat ie aankomt gaan we een Whitsunday zeiltrip doen van twee dagen en twee nachten. Hopelijk blijft het weer zoals vandaag en word dat op en top genieten!

Foto's moeten helaas nog even op zich laten wachten, ten eerste omdat ik met al die regen niet zo veel foto's maak en ten tweede omdat je hier vrijwel nergens je camera of usb-stick in een computer mag steken. (Goh NZ is toch echt veel beter)

Heimwee

En niet naar Nederland maar naar Nieuw Zeeland! Australie is echt veeeeel duurder dan Nieuw Zeeland (ik hou mijn verhaal ook kort want internet is ook aso duur), daarbij is het weer helemaal niet beter en kan je uren in de bus zitten en alleen maar hetzelfde zien. In Nieuw Zeeland kon je al die uren uit het raam staren en van ieder moment genieten aangezien het landschap zo mooi en veranderlijk was.

Nu wil ik absoluut niet zeggen dat Australie helemaal niet leuk is want dat is het zeker wel. Vanuit Brisbane ben ik met de Greyhound naar Noosa gereden, een klein surfplaatsje wat ook dichtbij een national park ligt. Samen met Jaap (die ik al in NZ had ontmoet) en Max heb ik een rondje door het National Park gelopen en 2 wilde koala's gespot! De dag erna ben ik naar de Australian Zoo geweest (van Steve Irwin) en dat was echt superleuk! Het was op zich een standaard dierentuin maar daarbij waren een paar leuke extra's: overal door het park liepen hele grote soort van hagedissen, ieder uur was er wel een andere dierenshow te bezichtigen en je kon tussen de kangaroes lopen. De kangaroes waren echt super tam en lief waardoor je gewoon languit naast ze kon gaan liggen, aaien of voeren. Het kon ze allemaal niets schelen!

Verder heb ik surfles gehad. Bij aankomst zei de instucteur: ' goh wat heb jij een lange benen, een groot voordeel met veel dingen behalve met surfen'. Nee he! Ik ben al geen held op een bord en dan krijg ik ook nog eens te horen dat ik met me lange poten er waarschijnlijk meer moeite mee zal hebben dan de rest! Gelukkig bewees ik even het tegendeel want het ging hardstikke goed! Heb een flink aantal keer op het bord gestaan en zelfs 2x van het begin van de golf tot aan de kust op het bord gestaan. De instucteur vond dat ik het erg goed deed voor een beginner en zeker voor een beginner met van die lange poten! Yes, dat doet me weer goed! Super leuk om te doen, hopelijk kan ik verderop nog ergens een beetje goedkoop surfen.

Vanaf morgen ga ik een 3 daagse trip doen naar Fraser Island, hopelijk word dat ook weer op en top fun!

Australie

Ik ben in Brisbane!! Mijn nieuwe nr is +61450220375
Het is hier lekker warm dus heb gisterniet veel meer gedaan dan aan de zon gelegen naast het zwembad. Vandaag is het helaas bewolkt dus ik ga de stad maar eens verkennen!

Duiken

De laatste activiteit die mij nog restte in NZ: duiken!
Eigenlijk wilde ik gewoon een paar duiken maken bij de Poor Knights, een van de top 10 duiklocaties in de wereld maar ineens kwam het in mij op dat ik graag een wrakduikcursus wilde doen. Dus zo bedacht, zo gedaan! Ik heb de cursus gedaan bij Adrenalin Charters, dit is een SSI duikschool. Na het theorieboek gelezen te hebbenen de vragen gemaakt te hebben was het duidelijk dat dit dan wel een andere organisatie is dan PADI, het toch bijzonder veel op elkaar lijkt. Niet gek natuurlijk want beide zijn gespecialiseerd in duiken. Na het examen foutloos gemaakt te hebben was het tijd om te duiken. Ik had een hele leuke en goeie instucteur die eerst uitgebreid vertelde wat de bedoeling was. Het wrak wat we gingen ontdekken was heette the Waikato. Het is een oud NZ marineschip dat dienst deed van 1966 tot 1998. Uiteindelijk hebben ze het in 2000 opzettelijk laten zinken in een recordtijd van 2 minuten en 40 seconden.

Met de eerste duik gingen we het wrak een beetje ontdekken door er via de buitenkant omheen en overheen te zwemmen en te kijken waar de openingen zaten waar we door naar binnen zouden kunnen. Het is verbazingwekkend hoe begroeid het schip is geraakt in die 10 jaar dat het er nu ligt. Super mooi om te zien!

De tweede duik gingen we het wrak in. Dit is nog best eng aangezien je je best moet doen om niets aan te raken om het schip in een goede staat te houden. Je moet er dus voor zorgen dat je buoyancy (sorry ik weet even het Nederlandse woord niet!) goed is. We gingen langs de wc's, douches, slaapvertrekken, opslagruim en de stuur/radarkamer en overal zwemmen vissen. Echt super grappig om te zien! Het schip was door 2en gespit en aan de andere kant waren alle kanonnen te vinden. Een erg leuke ervaring dus en weer een certificaat erbij. Het word nog eens wat met mij als duiker.

De volgende dag ging ik met dezelfde duikschool naar de Poor Knights. Zo mooi als het weer de dag ervoor was zo slecht was het nu! We konden de eilanden pas zien toen we er vrijwel waren en het regende flink hard. Ook de bootrit was niet erg confortabel aangezien het een klein en zeer snel bootje was. Bij vrijwel iedere golf werd je half de lucht in geslingerd en kwam je weer keihard neer op je kont. Gelukkig merk je er onder water helemaal niets van! Het zicht was goed en er was overal vis. Anders dan dat ik gewend was was er niet zo veel koraal maar meer 1 soort waterplant die overal groeide. Ook was het voor een groot deel een wall duik waardoor je in verticale positie door het water zwom. Eenmaal aan de oppervlakte kregen we slecht nieuws. Er was nog veel slechter weer op komst en voor de veiligheid moesten we weer terug naar het vaste land. Was dat even balen! Maar gelukkig heeft ieder nadeel zijn voordeel: die ene duik kreeg ik gratis!

Pohutu geyser en White Island!

Na al een aantal geisers gezien te hebben die niet werkte op het moment dat ik er was en de Lady Knox geiser in Wai-O-Tapu waar ze zeep in gooien om hem uit te laten barstten was er toch nog iets wat ik heel graag wilde zien; een werkende natuurlijke geiser!

De plek om deze te zien is het thermal park Te Puia, hierin is de Pohuto geyser te zien die vrijwel ieder uur uitbarst tot een hoogte van 30 meter. Perfect! Desnoods ga ik op een bankje zitten en wacht net zo lang tot ie uitbarst. Gelukkig hoefte ik niet lang te wachten voor het zo ver was. Hij ging ruim 20 minuten door en het was een prachtig gezicht. Missie geslaagd dus!

Missie twee was White Island. Dit is de actiefste vulkaan van Nieuw Zeeland. Vanuit de plaats Whakatane kan je erheen en ik had me een paar weken terug daar laten droppen door de east as maar vervolgens werd de trip tot twee keer toe afgelast vanwege weersomstandigheden. Uiteindelijk besloot ik toen om weer terug te gaan naar Taupo en heb ik daar de Tongariro Crossing gedaan zoals te lezen in het vorige verhaal. Dit was een goede keus geweest aangezien ik bij mijn derde poging (deze was wel geslaagd) hoorde dat de trip uiteindelijk vijf dagen achter elkaar gecanceld was.

Op White Island is het nodig om een gasmasker te dragen aangezien de fumarool giftige gassen uitstootte (een fumarool is een gat in degrond waaruit hete gassen en dampen ontsnappen en komen voor in vulkanisch actieve gebieden). Het gas was niet heel gevaarlijk maar je kreeg er wel eenzeer naar en droog gevoel in je keel waardoor het beter was een gasmasker te dragen. De fumarool zelf is super tof om te zien, je kan er niet heel dichtbij komen aangezien er erg hete gassen uitkomen. Het maakt een hoopherrie doordatde gassen er met veel kracht uit geblazen worden.

Het eiland (de vulkaan) is rijk aan zwavel waardoor overal de kleur geel terug komt. Vroeger was er ook een zwavelmijn maar deze is opgeheven na een aantal ongelukken, waaronder de instorting van de westkant van de krater waarbij 12 mensen om het leven kwamen. Dit is natuurlijk niet gek aangezien de vulkaan erg actief is en er duszeer regelmatigaardbevingen zijn.

Verder iser op het eiland een kratermeer met een PH-waarde van -0,6. (De PH-schaal loopt van 0 tot 14 waarbij een PH-waarde van lager dan 7 betekent dat de oplossing zuur is. Als de PH-waarde hoger dan 7 is is de oplossing basisch. Even als voorbeeld: zuiver water heeft een PH-waarde van 7 en zoutzuur heeft een PH-waarde van 0.) Ik wist nieteens dat er een negatieve PH waarde bestond! Geen goed meer om baantjes te trekken dus!

Ook was het meer in de laatste weken met 3 meter gezakt. De logische verklaring hiervoor is datdit komt doordathet magma zich in de kameronder het meerophoopt en de vulkanische activiteit dus weer aan het toenemen is.

Een super interessante trip dus, ik was weer helemaal in mijn element! Hierna heb ik weer een paar dagen bij Piet en Riet gelogeerd en daarna ben ik naar Esther en Henk gegaan (vrienden van me ouders die elkaar al veeeeeelste lang niet gezien hebben). Ze wonen boven op een berg met een prachtig uitzicht. Op het moment zit ik in Whangarei en staan de komende dagen in het teken van duiken.

Tongariro Crossing

Ik heb hem eindelijk gedaan!! Words can't describe.. ZO MOOI!!! Check de foto's! (er komen er nog meer aan als ik meer tijd heb) Maar dan nog zie je niet wat ik gezien heb. Ik zou zeggen kom naar Nieuw Zeeland en ga die crossing doen!

P.S neem wel goeie wandelschoenen mee etc etc want je moet 19.4 km lopen door een niet al te makkelijk terrein maar het is het meer dan waard!!

East as bro!

Maandag 25 januari begon ik aan mijn tour over de oostkust van het noordereiland. Om kwart over zeven pikte de east as me op vanuit Taupo. ‘Daar is de bus!' zei Doris, die me uit ging zwaaien ‘en een doos van een buschauffeur'. De buschauffeur zag er inderdaad nou niet erg gezellig uit, eigenlijk was het gewoon een saaie grijze doos. Lekker dan.... aangezien je buschauffeur de tour kan maken of breken. Gelukkig kwam ik er snel genoeg achter dat deze vrouw ons alleen naar Rotorua bracht en we daar overstapten op onze echte buschauffeur, gelukkig wel kiwi experience waardig.

De eerste bestemming was Tatapouri een klein plaatsje in de buurt van Gisborne. Onderweg stopte we bij een boom waar we een offer moesten maken (een paar bloemetjes plukken of takken rapen en onder de boom leggen) en vervolgens de boom moesten knuffelen. De boom zou er dan voor zorgen dat we een leuke trip zouden hebben met goed weer. Dat was natuurlijk lachen gieren brullen omdat iedereen het maar raar vond om een boom te knuffelen. In Tatapouri zijn een aantal verschillende activiteiten te doen; rock sliding, surfen, stingray feeding en shark cage diving. Eén maal raden wat ik ging doen... Juist! Shark cage diven! Ook ben je hier in een gebied waar je als eerste ter wereld de zonsopgang kan doen. Voor het shark cage diven moest ik om 6.30 aanwezig zijn en de zonsopgang was om 6.12, dat kon ik dus mooi combineren. De volgende dag startte dus goed met een prachtige zonsopgang. Daarna stapte we in de boot op weg naar de haaien. Op weg naar de haaien kwamen een aantal dolfijnen ons vergezellen en zwommen een tijdje mee met de boot, super leuk dus! Eenmaal op locatie was het vissen geblazen. De gevangen vissen werden een beetje verwond en vervolgens weer los gelaten zodat de haaien er op af kwamen. Na anderhalf uur vissen en wachten begon ik me ondertussen wel af te vragen of we nog haaien zouden gaan zien. Gelukkig was het wachten de moeite waard want ineens waren daar een paar haaien. Ah oh.. die zijn toch best groot, en nu moet ik die kooi in! Eigenlijk is het niet echt een ‘dive' aangezien je in de kooi stapt die niet diep onder water gaat en je dus genoeg hebt aan een duikbril en snorkel. De grotere haaien die je daar zou kunnen zien zijn de hammerhead sharks, blue sharks en de gevreesde white sharks. De hammerhead en white sharks heb ik ‘helaas' niet gezien. Wel de bleu sharks en ik kan je vertellen: die waren groot genoeg! Als er een gevaarlijke haai van 3,5 meter langs je zwemt ben je toch best blij als je weer veilig in de boot zit. Al met al en supertoffe ervaring!

De volgende bestemming was Rangitukia. Onderweg hiernaartoe stopte de buschauffeur plotseling langs een weiland met schapen en zei: ‘ Oke manuhiri (dit betekend bezoekers), this is our road trip game called: Hey scheep! Stick your head out of the window and scream as loud as you can HEY SCHEEP!! The person who makes the most sheeps run away wins the game.' Na deze uitleg lag ik al zowat op de grond van het lachen maar ik kwam al helemaal niet meer bij toen de eerste persoon het probeerde en er geen enkel schaap weg rende. Hij kreeg nog wel een herkansing en liet toen twee schapen goed schrikken. Een tijdje later stopte we bij het volgende weiland zodat iemand anders het kon proberen. De uiteindelijke winnaar liet vijf schapen weg rennen.

In Rangitukia verbleven we op een boerderij en één van de activiteiten daar was paardrijden. Aangezien je hier vrijwel overal kan paardrijden en het dus blijkbaar heel groot is in Nieuw Zeeland besloot ik maar eens om een poging te wagen. Dus na zeker tien jaar niet op een paard gezeten te hebben zat Marloes ineens weer op een paard. Gelukkig kon je wel van te voren zeggen of je ervaring had of niet en zei ik uiteraard dat ik totaal geen ervaring had. Het voordeel daarvan was dat ik een super makkelijk en goed luisterend paard kreeg. Eigenlijk hoefde je nauwelijks iets te doen want de paarden volgde elkaar gewoon. Ook ging Warlord (zo heette het paard) af en toe uit zichzelf rennen en de eerste keer dat hij dat deed kwam ik niet meer bij van het lachen. Verder reden we door een super mooie omgeving met een strand en daarnaast een hoge klif met bergen. We gingen in galop over het strand (engg!!!!!) en reden vervolgens de bergen in waar ik mijn ogen uit keek. Ik had het nooit verwacht dat ik het zo leuk zou vinden! ‘s Avonds aten we een traditionele Maori maaltijd genaamd Hangi maar ik moet zeggen dat ik t niet zo heel erg lekker vond!

De laatste plaats was Te Kaha, hier was eigenlijk niet zo veel te doen behalve dat het hostel op een super mooie plaats aan de kust lag waardoor we lekker in de zee konden zwemmen en op het strand konden liggen aangezien het weer ook top was. De grote jacuzzi waar we met ze 10en in konden maakte het relaxgehalte helemaal compleet. Een goede afsluiting van een super leuke trip dus!